محمدحسین بن محمدصالح مازندرانی اصفهانیمحمدحسین بن محمدصالح مازندرانی اصفهانی، عالم فاضل و ادیب شاعر، از دانشوران قرن دوازدهم هجری اصفهان می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیملّامحمّدحسین بن ملّامحمّدصالح بن احمد مازندرانی، عالم فاضل و ادیب شاعر، از دانشوران قرن دوازدهم هجری. پدرش از علمای معروف اصفهان و داماد ملّامحمّدتقی مجلسی و مادرش آمنه‌بیگم دختر ملّامحمّدتقی مجلسی است. [۱]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، زندگینامه علّامه مجلسی، ج۱، ص۳۴۴-۳۴۵.
در اصفهان متولّد شد و نزد علمای این شهر به تحصیل پرداخت. آقاحسین خوانساری در سال ۱۰۸۹ق برای محمدحسین مازندرانی اجازه روایت نوشته که به احتمال بسیار زیاد همین فرزند ملّامحمّدصالح مازندرانی است. [۲]
روضاتی، سیدمحمدعلی، دو گفتار، ص۲۱.
میرزا محمّدطاهر نصرآبادی از دوستان و معاشران وی بوده و نوشته است که ملّامحمّدحسین «کمال مردمی و آزرم دارد. شرمش به حدّی است که گاهی به دیدن فقیر به مسجد لنبان می‌آید. شعر که می‌خواند، در آب و عرق غرق می‌شود.» [۳]
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۲۶۰.
وی سرانجام به هندوستان رفته و احتمالاً در آنجا وفات یافته است. «مثنوی قضا و قدر» از سروده‌های اوست. خطوط نسخ و نستعلیق را نیز خوش می‌نوشت. وی نسخه‌ای از «عیون الحساب» را در اول شعبان ۱۰۹۳ق کتابت نموده که در کتابخانه مدرسه عالی سپهسالار در تهران موجود است. [۵]
بیانی، مهدی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۳، ص۷۰۵.
همچنین نسخه‌ای از «شرح کافی» تالیف پدر دانشمند خود را به خط نسخ ریز در جمادی الثّانی ۱۱۰۴ق کتابت نموده که به شماره ۴۷۷۴ در کتابخانه مجلس شورای اسلامی موجود است. [۶]
حائری، عبدالحسین، فهرست کتابخانه مجلس، ج۱۳، ص۱۷۱.
محدّث نوری نیز نسخه‌ای از «من لایحضره الفقیه» را رؤیت نموده که ملّامحمّدحسین مازندرانی با خط زیبای خویش حواشی مفید و عالمانه بر آن کتاب نوشته که دلیل بر فضل و کمال اوست. این نسخه در کتابخانه حکیم در مسجد هندی نجف اشرف موجود بوده است. [۷]
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الکواکب المنتشره، ص۲۲۱.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۸۹-۶۹۰. |